VANGELIS (1943 - 2022)

Michael Ochs Archives

Od kilku dni przestrzeń wokół mnie wypełnia muzyka Vangelisa. Powód jest wszystkim doskonale znany. Ten niebywale zdolny kompozytor przeszedł w miniony wtorek stąd do wieczności. Ponoć odpowiedzialny był za to COVID-19, na który to leczono muzyka w Paryżu. Odszedł jeden z najwybitniejszych twórców, którego dzieła żyć będą w ludzkiej pamięci po kres naszych dni. Kiedy myślę o jego twórczości w pierwszej kolejności przychodzi mi na myśl ścieżka dźwiękowa do filmu "Blade Runner" (1994), którą noszę głęboko w sercu do dziś dnia. To bezsprzecznie jedno z najwybitniejszych osiągnięć Vangelisa, w mojej ocenie dużo lepsze niż "Rydwany ognia" (1981), za które to otrzymał nagrodę Oscara. Sam Vangelis mówił, że ma on w swym dorobku dzieła, które ceni zdecydowanie bardziej niż "Rydwany ognia". Myślę, że sporo w tym racji. Ja także dużo częściej wracam do takich płyt jak "Antarcitca" (1983), "L'Apocalypse des animaux" (1973), "Opera Sauvage" (1979), "Direct" (1988) czy "The City" (1990), niż do muzyki z "Rydwanów ognia". Oczywiście motyw przewodni jest naprawdę urzekający i to on głównie ciągnię tę płytę wzwyż. Nie można też pominąć milczeniem dwóch tematów Abraham's Theme oraz Eric's Theme, które również mają w sobie sporo uroku jednak tak jak pisałem powyżej, w przepastnej dyskografii Vangelisa znajdziecie mnóstwo piękniejszych rzeczy. Co by nie mówić miał on lekką rękę do tworzenia melodii, które zapadały słuchaczowi w pamięć. Ostatnio dość intensywnie słuchałem płyty "Rosetta" (2016), w której pobrzmiewa ten charakterystyczny dla niego dobrotliwy romantyzm. Czymże on jest? W moim odczuciu to coś co sprawia, że słuchając jego muzyki stajemy się lepszą wersją samego siebie. To coś co powoduje, że łagodniejemy i nabieramy odpowiedniej perspektywy do otaczających nas spraw. Jeśli muzyka może zmieniać ludzi i świat to właśnie tak ją sobie wyobrażam. Czy może być jakaś większa nobilitacja dla muzyka? Chyba nie. Żal więc, że przychodzi pisać nam już o nim w czasie przeszłym. Choć zgasł w nim płomień życia, to blask jego dorobku będzie jeszcze długo widoczny. Musimy tylko odpowiednio o niego zadbać. Spoczywaj zatem w pokoju elektroniczny architekcie.

Jakub Karczyński